"Connexions φέρνουμε ανθρώπους κοντά" Μαρτυρίες Εθελοντών!

"Connexions φέρνουμε ανθρώπους κοντά" Μαρτυρίες Εθελοντών!

"Connexions φέρνουμε ανθρώπους κοντά" Μαρτυρίες Εθελοντών!

Αποτελεί αδιαμφισβήτητη αλήθεια ότι η Ευρώπη λογίζεται ευρέως ως «σύγχρονη γη της επαγγελίας» ελκύοντας ένα μεγάλο μεταναστευτικό ρεύμα, κι ίσως το μεγαλύτερο μετά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Και ναι μεν φτάνουν στον πολυπόθητο προορισμό τους, ο οποίος για άλλους είναι η Ελλάδα, για άλλους η Ιταλία κτλ, κυρίως όμως ξεκινάει μια δεύτερη «οδύσσεια» γι’ αυτούς προσπαθώντας να δραπετεύσουν από τη δυσοίωνη πολιτικοοικονομική πραγματικότητα που επικρατεί στη χώρα τους.

Πώς είναι να αιωρείσαι πάνω από έναν άγνωστο κόσμο; Πώς βλέπουν τη ζωή οι άνθρωποι αυτοί που ξεριζώθηκαν από τις πατρίδες τους και περιπλανιούνται χωρίς σταθερή βάση και χωρίς την ασφάλεια μιας σταθερής κατοικίας;

Αν και το προσφυγικό πρόβλημα έγινε ευρέως γνωστό από τα ΜΜΕ και τους πρωτοσέλιδους τίτλους ειδήσεων, οι περιγραφές των ανθρώπων που το έζησαν απέχουν παρασάγγας, και κυρίως στο πλαίσιο της εκδήλωσης, μας βοήθησαν να αποσαφηνίσουμε κάποιες βαθιά ριζωμένες αντιλήψεις και να αποκτήσουμε πιο ξεκάθαρη εικόνα για τον άγνωστο «άλλο», τον απειλητικό «ξένο» όπως συχνά παρουσιάζεται μονοσήμαντα μέσα από τα ΜΜΕ χωρίς να υπάρχουν απαραίτητα κάποια σαφή και συνεπή κριτήρια.

Αυτοί λοιπόν οι άνθρωποι διάσπαρτοι στις 4 γωνιές του κόσμου, μία εκ των οποίων τυγχάνει να είναι και η μικρή μας Θεσσαλονίκη μας προσέφεραν την ευκαιρία να ακούσουμε από πρώτο χέρι τις δυσχερείς συνθήκες διαβίωσης και μετακίνησης τους, μη γνωρίζοντας τι μέλλει γενέσθαι, σε μια προσπάθεια να προσαρμοστούν σε μια νέα πραγματικότητα. Και όλα αυτά χάρη στην εκδήλωση που διοργάνωσε η ACT σε συνεργασία με την United Society of Balkans.

Η εκδήλωση αυτή πέρα από την αποτύπωση μιας ολωσδιόλου διαφορετικής πραγματικότητας, τουλάχιστον στα δικά μου μάτια, είχε ως στόχο να ενισχύσει την προσπάθεια επιβίωσης και προσαρμογής των προσφύγων ως μια αδήριτη αναγκαιότητα για να συνεχίσουν να ζουν, μαχόμενοι παράλληλα για τη διατήρηση κάποιων σημείων αναφοράς, ενδεικτικών της ταυτότητάς τους, ώστε να μην τους καταπιεί η λήθη.

Πριν προχωρήσω σε μια συνολική αποτίμηση του event αυτού, θα ήθελα να αναφερθώ συνοπτικά στα οφέλη που μου προσέφερε ο θεσμός του εθελοντισμού. Κατά κοινή παραδοχή, τα τελευταία χρόνια εμφανίζεται μια σαφή ροπή του ατόμου προς την απομόνωση και την εγωμανία του. Παρά ταύτα, όσοι εμπλέκονται με την εθελοντική και ανιδιοτελή προσφορά εργασίας εμφανίζονται ιδιαίτερα θορυβημένοι από τον κοινωνικοπολιτικό αναβρασμό στους κόλπους της σημερινής κοινωνίας, και είναι πρόθυμοι να αφιερώσουν ένα κομμάτι από την καθημερινότητά τους προκειμένου να αναλάβουν ενεργή και δυναμική συμμετοχή στα δρώμενα που λαμβάνουν χώρα σε κάθε γωνιά της μικρής μας πόλης.  Τα αισθήματα πληρότητας, χαράς και εφορίας που σου προσφέρει ο εθελοντισμός δεν περιγράφονται … μόνο βιώνονται! Σε προσκαλούν να γίνεις κομμάτι αυτής της εμπειρίας και να ωθήσεις και άλλους να γίνουν κοινωνοί αυτής. Σε ατομικό επίπεδο κανείς δεν μπορεί να παραβλέψει την ιαματική λειτουργία του εθελοντισμού ως αντίδοτο στη μοναξιά, και σε μια πιο γενική προσέγγιση αναμφισβήτητα έρχεται να στηλιτεύσει τις αδυναμίες του κρατικού μηχανισμού και να εξαλείψει συμπεριφορές κανιβαλισμού και αδιαφορίας απέναντι στην ανθρωπινή ύπαρξη.

Εν προκειμένω, η εν λόγω εκδήλωση αποτέλεσε μια αφορμή ώστε να δημιουργηθεί ένας συνδετικός ιστός ανάμεσα στο γηγενή πληθυσμό της Θεσσαλονίκης, και κυρίως τους εθελοντές που συμμετείχαν στη διοργάνωση και την προετοιμασία των διεργασιών, ώστε να μειώσουμε το αίσθημα γκετοποίησης και περιθωριοποίησης που βιώνουν οι  μειονοτικές αυτές ομάδες. Διαπίστωσα πως το γεγονός ότι ήμασταν άγνωστοι δεν τους αποθάρρυνε καθόλου στη μεταξύ μας αλληλεπίδραση, αντιθέτως τους έκανε να νιώσουν πιο άνετα κυρίως λόγω της σωματικής επικοινωνίας που επιτύχαμε μέσα από το χορό και την ανταλλαγή γεύσεων τόσο από τη Δυτική όσο και από την Ανατολίτικη κουζίνα. Έτσι, τους βοηθήσαμε να ξεπεράσουν τους αρχικούς τους δισταγμούς και τους όποιους μηχανισμούς άμυνας χωρίς παράλληλα να νιώθουν ευάλωτοι. Προσπαθήσαμε να τους κάνουμε να μοιραστούν μαζί μας την αγωνία τους, τα βιώματά τους, να ξετυλίξουν τις σκέψεις τους και εν ολίγοις, να μας περιγράψουν κάποια θραύσματα από τη ζωή τους και τι πραγματικά σημαίνει να είσαι πρόσφυγας, έχοντας ως γλώσσα επικοινωνίας (lingua franca) τα αγγλικά. Έτσι, μπορέσαμε να αισθανθούμε τον πόνο τους, την απελπισία και σίγουρα την ελπίδα τους για ένα αβέβαιο μέλλον. Σκοπός μας ήταν να δημιουργηθεί κάτι όμορφο και ξεχωριστό από τη σύνθεση αυτού του πολυπολιτισμικού ψηφιδωτού μέσα από την κοινή αλληλεπίδραση και την κοινή μας ανάγκη για το αίσθημα του «ανήκειν», και του «μαζί», σεβόμενοι παράλληλα τις διατροφικές συνήθεις που υπαγορεύει η θρησκεία τους και τα έθιμά τους. Σε όλη τη διάρκεια της εκδήλωσης υπήρχε μια διάχυτη συμπάθεια και από τις δύο πλευρές, αν και είχαμε μόνο μερικές ώρες για να καλλιεργηθεί μεταξύ μας ένα κλίμα εμπιστοσύνης και ασφάλειας. Ωστόσο, θεωρώ ότι οι προσδοκίες μας εκπληρώθηκαν και με το παραπάνω! Καταφέραμε να δημιουργήσουμε ένα περιβάλλον που τους επέτρεψε να φέρουν και να αναδείξουν στοιχεία της δικής τους κουλτούρας, περιορίζοντας το αίσθημα αποξένωσής τους, και βοηθώντας έτσι αυτούς τους ανθρώπους να γίνουν πρωταγωνιστές της δικής τους ζωής την πορεία της οποίας καθόρισαν άλλοι. Επίσης, ο τρόπος προσέγγισης των προσφύγων εκ μέρους των υπόλοιπων εθελοντών, καθώς και η άψογη και αρμονική μεταξύ μας συνεργασία τόσο στο στάδιο της προετοιμασίας όσο και σε αυτό της υποδοχής των καλεσμένων μας, με συγκίνησε ιδιαίτερα και θεωρώ ότι αποτελούν πρότυπα συμπεριφοράς αλληλεγγύης, ισότητας, συνεργασίας, ανιδιοτελούς προσφοράς και αλτρουισμού. Πρόκειται με άλλα λόγια για μια εμπειρία που σε προσκαλεί να γίνεις κομμάτι της, να βγεις από το μικρόκοσμό σου και να συμμετάσχεις σε ένα παιχνίδι λέξεων και σύναψης φιλικών δεσμών.

Μιλώντας τώρα από τη δική μου οπτική γωνία και ρίχνοντας μια φευγαλέα ματιά μπορώ να πω ότι αυτό το πάντρεμα Ανατολής και Δύσης μου έδωσε την ευκαιρία να δω τον κόσμο μέσα από ολότελα διαφορετικό φακό και να συνειδητοποιήσω πόσο σημαντική είναι η συμμετοχή στα δρώμενα της τρέχουσας επικαιρότητας, γιατί μόνο έτσι μπορούν να δημιουργηθούν πραγματικά  ενεργοί πολίτες, υπεύθυνοι για τη διαμόρφωση του κοινωνικού γίγνεσθαι. Παράλληλα, μου δημιούργησε συναισθήματα θαυμασμού και αισιοδοξίας γι’ αυτούς τους ανθρώπους, καθώς μέσα από την αντιμετώπιση και τη διαχείριση της δικής τους πραγματικότητας, φαίνεται ν’ αμφισβητούν τα όρια των ανθρώπινων ικανοτήτων και αντοχής. Είδα άτομα που προσπαθούν ν’ αυτοπροσδιοριστούν και να δημιουργήσουν μια νέα βάση  για να στηρίξουν εκ νέου την παράδοσή τους, τα ήθη και τα έθιμά τους. Ανθρώπους ικανούς να απελευθερωθούν από τα οικονομικοπολιτικά δεσμά και τους περιορισμούς που τους επέβαλλε η κοινωνία. Για μένα η εν λόγω δράση αποτελεί ένα πρωτότυπο εγχείρημα και ταυτόχρονα μια πρόκληση, έχοντας πλέον ως αδιαμφισβήτητη πεποίθηση ότι ο μόνος τρόπος να γνωρίσουμε καλύτερα τον εαυτό μας είναι να ξεπεράσουμε τα όριά μας και να προχωρήσουμε στη διερεύνηση των μέχρι τώρα ανοίκειων ερεθισμάτων που αντιπροσωπεύει ο άγνωστο «άλλος». Εν ολίγοις, πρόκειται για μια διαδικασία απελευθερωτική και λυτρωτική για μια πλειάδα λόγων που αναφέρθηκαν παραπάνω, που μας υπενθυμίζει ότι το με το να σπρώχνουμε τα προβλήματα κάτω από το χαλί δεν συμβάλλουμε στην αντιμετώπιση και την εξάλειψή τους.

Δεν μπορώ λοιπόν παρά να εκφράσω τη χαρά και την ευγνωμοσύνη μου για την ευκαιρία που μου δόθηκε να συμμετάσχω σε μια τέτοια δράση, ελπίζοντας να επαναληφθεί στο εγγύς μέλλον. Παρόμοιες πρωτοβουλίες εκ μέρους των πολιτών επιτρέπουν τη σύνθεση ενός διαφυλετικού μωσαϊκού που πάλλεται στους κόλπους μιας πολυπολιτισμικής κοινωνίας.

Εν κατακλείδι, πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι είμαστε, ο καθένας ξεχωριστά και όλοι μαζί, ένας συνδετικός κρίκος μιας συμπαντικής αλυσίδας στην οποία η μοίρα του καθενός επηρεάζει άρρηκτα τους υπόλοιπους. Αν λοιπόν ένας κρίκος διαταραχθεί είναι υγιές να κινηθούν αναλόγως και οι υπόλοιποι προκειμένου να επιτευχθεί και διατηρηθεί η ισορροπία, απαντώντας έτσι στην απάθεια, την αδιαφορία, τον ατομικισμό και την εγωκεντρισμό μας τόσο ως άτομα αλλά και ως έθνος. Κόντρα λοιπόν στην περιρρέουσα απαισιοδοξία των καιρών, καλό θα ήταν να θυμόμαστε ότι είμαστε όλοι πολίτες μιας πανανθρώπινης κοινωνίας που δεν γνωρίζει σύνορα.

Τελειώνοντας θα ήθελα να επισημάνω ότι η προσφυγιά και ο ξεριζωμός είναι 2 έννοιες αναπόσπαστα δεμένες με το ελληνικό έθνος ίσως πιο επίκαιρες από ποτέ, κάτι που ώθησε την ελληνική κοινωνία σε μια στάση πιο ευαισθητοποιημένη και λιγότερο προκατειλημμένη απέναντι σε όσους ξεριζώνονται από τα πάτρια εδάφη τους.

 

-------------------------------------------

Το παραπάνω άρθρο ανοίκει στην Γιαντσίδη Διαλεχτή-Μαρκία η οποία συμμετείχε σε εθελοντικές δράσεις σε τοπικό επίπεδο στα πλαίσια του προγράμματος "Quartiers en crise, jeunesse en mouvement / ACT" που χρηματοδοτήθηκε από το Ευρωπαικό πρόγραμμα Erasmus+.

"Connexions φέρνουμε ανθρώπους κοντά" Μαρτυρίες Εθελοντών!
"Connexions φέρνουμε ανθρώπους κοντά" Μαρτυρίες Εθελοντών!
"Connexions φέρνουμε ανθρώπους κοντά" Μαρτυρίες Εθελοντών!
"Connexions φέρνουμε ανθρώπους κοντά" Μαρτυρίες Εθελοντών!
Share: 

Θέλεις να μαθαίνεις πρώτος τα U.S.B νέα; Συμπλήρωσε το email σου και ακολούθησέ μας στα social media!

Newsletters

CAPTCHA
This question is for testing whether or not you are a human visitor and to prevent automated spam submissions.
  • +30 2310 215 629
  • info@usbngo.gr